Psycholog i psychiatra dziecięcy

Zgłoszenie się do psychologa dziecięcego nie jest, wbrew obiegowej opinii, przyznaniem się do porażki. Gdy w głowie rodzica pojawiają się takie myśli jak „nie daję rady”, „nie potrafię”, „jestem złym ojcem/matką”, sesja terapeutyczna z psychologiem może dodać pewności siebie i odpowiedzieć na pytania, jak naprawić ewentualne błędy w procesie wychowawczym, jak wesprzeć swoją pociechę, by zapewnić jej warunki do prawidłowego rozwoju. A w przypadku poważniejszych problemów, pomocy udzieli wykwalifikowany psychiatra dziecięcy. Zapraszamy tym samym do skorzystania z naszej pomocy w określonym powyżej zakresie. Na wizytę można umówić się mailowo, telefonicznie lub bezpośrednio w naszej placówce – Wrocław, ul. Gajowicka 164/1.

Obserwujemy inne dzieci i ich zachowanie, rozmawiamy z innymi mamami, przeszukujemy internet i tam pragniemy znaleźć odpowiedź na nurtujące nas pytania. Często informacja o niepokojącym zachowaniu naszego dziecka dociera do nas od osób, które na co dzień mają z nim kontakt, np. od nauczycieli w szkole. W natłoku codziennych spraw możemy nie zauważyć pewnych symptomów, tłumaczyć je złym samopoczuciem dziecka, zmęczeniem lub nadmiarem wrażeń. Tym bardziej czujemy się winni, że nie zobaczyliśmy nic niepokojącego, że nie zareagowaliśmy odpowiednio wcześnie.

Dlatego wielu rodziców zwleka z wizytą u psychologa, podejmując samodzielne próby poradzenia sobie z problemem. Boimy się również, że zostaniemy poddani ocenie, krytyce, że nasze dziecko będzie badane. Uczucia te są całkowicie zrozumiałe i wiążą się z lękiem przed nieznanym. Dlatego tym bardziej ważne jest, aby trafić do kompetentnego specjalisty, przy którym poczujemy się bezpiecznie i któremu zaufamy. Psycholog dziecięcy pomoże w odpowiedniej interpretacji zachowań młodego człowieka i wesprze go (jak również rodziców) w dalszym, prawidłowym rozwoju.

Zgłoś się na konsultację do psychologa, jeśli Twoje dziecko:

jest lub było ofiarą, uczestnikiem lub świadkiem poważnej katastrofy, np. pożaru, wypadku samochodowego, powodzi,
straciło bliską mu osobę (śmierć, zaginięcie, odejście),
doświadczyło psychicznego lub fizycznego skrzywdzenia,
musi poradzić sobie z rozstaniem lub rozwodem rodziców,
jest lub było członkiem rodziny alkoholowej,
jest w grupie tzw. ryzyka okołoporodowego, które powstaje w wyniku nieprawidłowego przebiegu ciąży, powikłań porodu, niepokojących okołoporodowych objawów ze strony układu nerwowego),
ma objawy somatyczne, które są niepokojące i utrzymują się przez dłuższy czas wykazuje niepokojące objawy somatyczne, np. moczenie się, zanieczyszczanie, problemy z wypróżnianiem, problemy ze snem (częste wybudzanie, trudności z zasypianiem, niespokojny sen, lunatykowanie), tiki, kłopoty z jedzeniem – brak apetytu lub zupełna odmowa jedzenia, albo przeciwnie – nadmierny apetyt,
podejmuje zabawy, które mają charakter seksualny, obrazują seksualną przemoc, odtwarza bądź wprost mówi o zachowaniach innych osób, które mogą budzić podejrzenia wykorzystania seksualnego,
sprawia duże trudności wychowawcze,
w porównaniu z rówieśnikami rozwija się dużo wolniej (np. dużo słabiej mówi, nie pamięta wierszyków, piosenek, ma kłopoty z liczeniem),
unika kontaktu z rówieśnikami i dorosłymi, również z bliskimi mu osobami
niepokoi rodziców nietypowym zachowaniem.

Warto pamiętać, że psycholog dziecięcy nie jest od oceniania, wartościowania metod wychowawczych i rodzicielskich kompetencji. Jest osobą, która obiektywnie spojrzy na zachowanie dziecka, relacje w rodzinie oraz sposoby komunikowania się i wspólnie z rodzicami poszuka źródła problemów. Może okazać się, że w ostatnim czasie wydarzyło się coś, co bardzo przeżywa. Problem może dotyczyć zarówno szkoły, jak i rodzinnego domu. Rozwód lub separacja rodziców, kłótnie, śmierć członka rodziny lub pojawienie się drugiego maluszka może być powodem do zmiany zachowania. Zdarzają się w życiu sytuacje na tyle trudne, że tracimy możliwości adaptacyjne i zwyczajnie potrzebujemy wsparcia, młodzi tym bardziej. Dobry psycholog dziecięcy szybko zorientuje się, w czym tkwi główny problem i zaproponuje terapię dostosowaną do indywidualnych potrzeb młodego pacjenta.

Jak wygląda wizyta?

Gdy zgłosisz się z dzieckiem na konsultację do psychologa dziecięcego, możesz się spodziewać, że porozmawia on z Tobą o dziecku, jego rozwoju, zachowaniach, nastrojach, zwyczajach, zapyta o sytuację rodzinną: z kim mieszka dziecko, jak wyglądają relacje w rodzinie, postara się zrozumieć Twoją więź z dzieckiem, może przeprowadzić badanie testowe, które pozwoli na obiektywną ocenę jego stanu. Jeśli wcześniej dziecko było konsultowane przez innych specjalistów, opiekuje się nim psychiatra dziecięcy lub było hospitalizowane, psycholog może również poprosić Cię o dostarczenie dokumentacji z wcześniejszej pracy z dzieckiem.

Diagnoza psychologiczna dziecka stanowi próbę wyjaśnienia czynników i mechanizmów psychologicznych wpływających na powstawanie zgłaszanych problemów oraz genezy tychże problemów. Służy poznaniu dziecka, jego możliwości rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, osobniczym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych. Określa udział czynników organicznych, środowiskowych i psychologicznych w powstawaniu i podtrzymywaniu się nieprawidłowych form zachowań i funkcjonowania. Może dotyczyć całości funkcjonowania psychicznego danej osoby np. inteligencja i osobowość lub jednego z elementów funkcjonowania człowieka np. dominujące potrzeby, system wartości. Dobry psycholog dziecięcy poświęca na taką diagnozę kilka godzin, tak, by dogłębnie poznać i zrozumieć jego trudności.

Celem diagnozy jest określenie:

poziomu funkcji poznawczych (intelekt) oraz funkcji percepcyjno-motorycznych dziecka
osobowości
specyficznych trudności w nauce – dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia – oraz zaburzeń typu dyslektycznego i wynikających z nieprawidłowych nawyków edukacyjnych
ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w nauce u dzieci przedszkolnych
dysharmonii rozwojowych u dzieci przedszkolnych
zaburzeń emocjonalnych oraz trudności adaptacyjnych i zaburzeń neurotycznych

Na diagnozę składają się:

wywiady przeprowadzane z rodzicami i z dzieckiem (na temat zaburzenia oraz na temat środowiska, w którym dziecko się wychowywało i tego, w którym funkcjonuje obecnie)
czasem opinie od innych psychologów, nauczycieli
karty wypisów ze szpitali – jeśli dziecko było hospitalizowane
bezpośrednia obserwacja zachowania w gabinecie psychologicznym
wykonanie specjalistycznych, wystandaryzowanych testów psychologicznych i pedagogicznych, które służą do oceny rozwoju intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i językowego dziecka

Po diagnozie następuje omówienie jej wyników, podczas którego rodzic otrzymuje informację na temat problemów dziecka w codziennym funkcjonowaniu oraz na temat jego zasobów – mocnych stron, na których może się oprzeć w procesie terapii. Psycholog dziecięcy proponuje również odpowiednie formy pomocy terapeutycznej. W przypadku młodszych dzieci na omówienie diagnozy zapraszani są tylko rodzice. W przypadku młodzieży omówienie następuje zarówno z zainteresowanymi, jak i z ich rodzicami.

Czas trwania i liczba spotkań są ustalane indywidualnie.

Gdy wymaga tego sytuacja w naszym Centrum oferujemy również możliwość konsultacji u psychiatry dziecięcego, który może poszerzyć obszar diagnostyczny i ewentualnie zaproponuje optymalne leczenie farmakologiczne. Psychiatra dziecięcy to specjalista, do którego można zgłosić się bezpośrednio lub po konsultacji z psychologiem. Dodatkowo istnieje również możliwość konsultacji z neurologopedą, terapeutą rodzinnym, czy terapeutą uzależnień. Dysponujemy jednym z najlepszych zespołów do pracy z dziećmi i całymi rodzinami we Wrocławiu.

Zwykle rodzicom zgłaszającym się do psychologa dziecięcego wystarczy kilka konsultacji, by dowiedzieć się, jak lepiej rozumieć dziecko i zaspokajać jego potrzeby. Gdy problemy są poważne – wymagają psychoterapii.
Psychoterapia dziecka to spotkania, rozmowy oraz zabawa, których celem jest zmniejszenie przeżywanych trudności małego pacjenta. Fundamentem leczenia jest zbudowanie zaufania oraz nawiązanie terapeutycznej więzi pomiędzy dzieckiem a psychoterapeutą. Psychoterapia dziecka to czas, kiedy w bezpiecznej, spokojnej atmosferze możliwa jest ekspresja niekiedy bardzo trudnych emocji. W efekcie zostają one zrozumiane, nazwane i „okiełznane”. Praca terapeutyczna to towarzyszenie dziecku w jego problemie, to wyłanianie z dziecka jego siły i wiary we własne możliwości, to redukowanie cierpienia. W pracy z dzieckiem szczególnie ważna jest rola i pomoc rodziców. Właściwa obecność i uwaga bliskich stanowią niezbędny i bezcenny czynnik leczący.

Sesje terapeutyczne odbywają się raz w tygodniu, o stałych porach. Czas sesji to 50 minut. Długość terapii zależy od zgłaszanego problemu i potrzeb dziecka.

I jeszcze kilka wskazówek, które pomogą Ci, gdy Twoje dziecko „sprawia problem”:

Pamiętaj, że Twoja rodzina to organizm, o który trzeba zadbać całościowo. Dlatego należy zająć się nie tylko „trudnym dzieckiem”, ale również zatroszczyć się o całą rodzinę – Wasze wzajemne relacje, bezpieczeństwo i komfort.
Twoje widzenie problemu może być bardzo jednostronne, przecież patrzysz na sytuację ze swojej perspektywy. To zupełnie naturalne i nie ma w tym nic złego, ale powoduje, że możesz coś wyolbrzymiać, albo przeciwnie – czegoś nie dostrzegać. Spojrzenie z zewnątrz, przez osobę obiektywną i nie zaangażowaną w Wasz układ rodzinny będzie bardzo cenne i pomocne, szczególnie jeśli dokona go specjalista. Pozwoli to na urealnienie problemu i podjęcie właściwych kroków.
Myślenie o dziecku jako „nieznośnym”, „niegrzecznym”, „nieudanym”, „niewdzięcznym” „złośliwym”, „głupim”, „złym”, „bezmyślnym” to etykietowanie, które jest dla niego krzywdzące i niczego nie zmieni. A przekonanie, że wystarczy, że ono się zmieni, weźmie w garść, ogarnie, dostanie nauczkę, wyrośnie itd. również do niczego nie zaprowadzi, a tylko utrudnia pracę nad właściwymi przyczynami problemu.
Potraktuj problem jako WASZ WSPÓLNY i naprawdę WAŻNY
Spójrz na to, jaka jest Twoja rodzina, jaki panuje w niej klimat, jakie panują zwyczaje, jak wygląda codzienność, jakich przestrzegacie zasad i jakie rytuały celebrujecie, jak przebiegają Wasze rozmowy. Zastanów się, czy w ostatnim czasie coś się nie zmieniło, coś nie wydarzyło i sprawdź, czy ta zmiana nie łączy się z czasem, w którym Twoje dziecko zaczęło sprawiać problem. Pomyśl, czy w Twojej rodzinie panuje bezpieczeństwo, czy Ty sam czujesz się w niej szczęśliwy i bezpieczny. Czy relacje rodzinne są dla Ciebie i innych satysfakcjonujące, czy macie naprawdę bliski kontakt, czy jest między Wami autentyczna więź? A może czegoś brakuje? To wszystko ma znaczenie dla Twojego dziecka, to wszystko kształtuje to, jakim ono jest.
Szukając pomocy dla swojego dziecka, proś o nią również dla siebie. problem dziecka nigdy nie dotyczy tylko jego samego, ponieważ albo jest wynikiem sytuacji rodzinnej, albo znacząco na nią wpływa. Bardzo trudno pomóc dziecku w oderwaniu od najbliższych mu osób. Dlatego podejmując pracę z dzieckiem, zastanów się, czy równolegle nie rozpocząć terapii własnej albo rodzinnej.

Poznaj zakres naszych usług, naszych specjalistów i umów się na spotkanie 71 361 04 77.

Głównym obszarem naszego działania jest Wrocław, ale wśród naszych pacjentów znajdują się także osoby z innych miast, dlatego też zachęcamy do kontaktu bez względu na miejsce zamieszkania.